امیری

کوچه ای بی شهید اگر مانده                      نا شهیدش منم که جا مانده

با سواران سواره می راندم                          همه رفتند و من جا ماندم

گفتم اینجا مرا رها نکنید                              نگذاریدم و جفا نکنید

تن بی روح را نمی خواهم                           جسم مجروح را نمی خواهم

اینکه اینجاست لاشه است نه روح                 شاعری خسته  و “عاشقی مجروح”

چه بگوییم قسم به ذات خدا                          روح من رفته است با شهدا