امیری

انتظار چه زمانی آگاهانه است؟

امام صادق (علیه السلام ) فرمودند:"زمانی که بندگان به خدای بزرگ نزدیکترند و خدا از ایشان بیشتر راضی است، زمانی است که حجت خدای تعالی از میان آنان ناپدید گردد و ظاهر نشود و آنان جایش را هم ندانند. با این همه بدانند که حجت و میثاق خدا از بین نرفته و باطل نشده است در آن حال ، در هر صبح و شام چشم انتظار فرج باشید.”

فضیلت بندگان خدا در این زمان و رضایت بیشتر خداوند از آنان بدین جهت است که آنان بی آنکه امام خویش را ببینند و معجزاتش را مشاهده کنند و در حیرتها به در خانه اش پناهنده شوند، تنها با اعتماد به خدا و پایبندی به تقوی و دوستی اهل بیت ،میثاق الهی را نگهبانی کرده و مرزهای عقیده را پاس می دارند.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: ابو بصیر خوشا به حال شیعیان قائم ما که در دوران غیبت او در انتظار ظهورش به اطاعت او رو می کنند، آنان اولیاء خدا هستند که هیچ ترس و اندوهی برایشان نیست.

با هم آمدن دو وصف ” انتظار در غیبت” و “اطاعت در ظهور"برای شیعیان حضرت مهدی (عجل الله تعالی الشریف)نشان دهنده ی نوعی ملازمت بین این دو وصف است.

به این معنا که شیعیان منتظر در دوران غیبت چنان امام خود را شناخته و در اطاعتش می کوشند که اگر دوران ظهورش تحقق می یافت در زمره مطیعین حقیقی او بودند.

منابع

1-غیبت، انتظار، ظهور،ص54

2-بحار الانوار ،ج 52،ص 124